Rusza 5. edycja kampanii społecznej. „Porozmawiajmy szczerze o otyłości”. Wśród Ambasadorów znani aktorzy

– Przekroczyliśmy właśnie w Polsce próg zdrowotnej katastrofy: w tym momencie mamy już 9 mln dorosłych Polaków chorych na otyłość3. Co roku przybywa też około 400 tysięcy dzieci i młodzieży z nadmierną masą ciała – to może sprawić, że młode pokolenie statystycznie będzie żyło krócej niż ich rodzice i dziadkowie. Otyłość w populacji najmłodszych przyczynia się bowiem do wczesnego rozwoju wielu powikłań, które kiedyś „zarezerwowane” były głównie dla dorosłych: cukrzycy typu II, nadciśnienia tętniczego, ale też insulinooporności, bezdechu sennego czy zaburzeń metabolicznych. Oprócz tego pojawiają się konsekwencje psychologiczne, takie jak depresja – podkreśla prof. dr hab. n. med. Lucyna Ostrowska, prezes Polskiego Towarzystwa Leczenia Otyłości, patrona merytorycznego kampanii.

– Rodzina jako najmniejsza komórka społeczna, to pierwsze miejsce, gdzie kształtują się nawyki żywieniowe oraz te związane z aktywnością fizyczną. Niezmiernie ważna jest rola opiekunów, ale skuteczne wsparcie w chorobie otyłościowej może dawać każdy członek rodziny – także dziadkowie, siostry, bracia, małżonkowie, czy życiowi partnerzy. Pacjenci wielokrotnie dzielą się z nami, lekarzami refleksją, że to osoby, o które się troszczą, i które troszczą się o nich, są najlepszą motywacją do mierzenia się z chorobą otyłościową i dbania o jej profilaktykę – dodaje prof. Lucyna Ostrowska.

– Mam 21 lat i z otyłością mierzę się, odkąd pamiętam – zaczęło się jakoś w podstawówce. I choć teraz moja choroba jest w remisji, wiem, że może wrócić. Jako dziecko doświadczyłem bolesnego hejtu w internecie. Zacząłem grać rolę Kuby w jednym z popularnych seriali telewizyjnych mając 5 lat. Przez kolejne lata widzowie obserwowali, jak dorastałem na planie. Temat mojej zbyt wysokiej masy ciała stał się obiektem ataków na jednym z portali społecznościowych. Powstawały grupy liczące kilkadziesiąt tysięcy osób: byli tam przede wszystkim dorośli, którzy nie znali ani mnie, ani historii mojej choroby, a jednak mój wygląd był dla nich pretekstem do słownej przemocy. Używali wobec mnie słów, których długo nie mogłem zapomnieć. A moim rodzicom sugerowali, że moja masa ciała to „wynik ich nieodpowiedzialności,” że „powinni zamykać lodówkę na kłódkę”, że „mogą mnie doprowadzić do kalectwa”, tymczasem byłem pod stałą opieką lekarzy, rodzice bardzo mnie wspierali. Chcę powiedzieć innym młodym ludziom, że z chorobą otyłościową nie są sami – podkreśla Kacper Łukasiewicz, aktor i ambasador kampanii „Porozmawiajmy szczerze o otyłości.